UGent weer Judenrein

Over de oeverloze lafheid van het Gentse Universiteitsbestuur.

(Artikel door Boudewijn Bouckaert, erevoorzitter van denktank Libera! en laureaat van de Prijs voor de Vrijheid 2022, zoals oorspronkelijk gepubliceerd op Doorbraak.be op 5 juni 2024.)

Het fanatieke anti-Israëlisch militantisme zit al maanden diepgeworteld in de
universitaire structuren. Het universiteitsbestuur had zich verdere vernederingen kunnen besparen door kordaat een einde te maken aan de bezetting via een politionele actie.

In het peristilium van de Universiteit van Gent prijkt een gedenkplaat voor de Joodse slachtoffers van de holocaust die aan de universiteit verbonden waren. Zo was er David Lustig, zoon van een rabbijn en kandidaat in de natuur- en geneeskundige wetenschappen. Op basis van een verordening, afgedwongen door antisemitische ‘actiegroepen’, werd hem de toegang tot de universiteit ontzegd. Later werd hij op transport gezet en kwam, zoals zovele anderen, nooit meer terug.

Zonder noch qua gevolgen, noch qua intentie een parallel met de huidige gebeurtenissen te willen trekken, laat de beslissing van de raad van bestuur van de UGent van 31 mei waarmee alle banden met Joodse academische instellingen worden verbroken (en dus de buitenlandse academische relaties van UGent ‘Judenrein’ te maken), een wrange nasmaak na.

Judenrein

Het universiteitsbestuur viseert hierbij niet specifiek het oorlogszuchtig gedrag van Benjamin Netanyahu, maar de gehele Israëlische intellectuele gemeenschap, waaronder heel veel tegenstanders van de huidige regering.

Het universiteitsbestuur geeft hier toe aan de morele chantage van een fanatieke groep militanten, die zoals Poetin of IS, een toegeving niet zien als een gebaar van goede wil of tegemoetkoming, zoals ongetwijfeld bedoeld door de ruggengraatloze rector Rik Van de Walle, maar als een teken van zwakheid en dus als een spoorslag om de actie voort te zetten.  Zij stellen daarbij eisen inzake duurzaamheid of de ‘bevrijding van Palestina’ waarvan zij weten dat het universiteitsbestuur die onmogelijk kan inwilligen. Daarbij hopen zij op dat het universiteitsbestuur met hangende pootjes toch tot politionele ontruiming zal moeten overgaan wat hen dan ook toelaat om, zoals de Hamasstrijders, zich in een martelaarsrol te wentelen.

Het rot zit tot op het bot

Het universiteitsbestuur heeft het niet zien aankomen maar het fanatieke anti-Israëlisch militantisme zat reeds maanden voordien diepgeworteld in de universitaire structuren. Anders dan in de sixties en seventies, toen het protest ‘bottom-up’ groeide vanuit studentenverenigingen, wordt het protest nu structureel aangevuurd vanuit bepaalde woke-departementen. Deze departementen zijn ideologisch uiterst homogeen, huldigen een slachtoffer-visie over bepaalde minderheidsgroepen en leggen zich toe op het herschrijven van de geschiedenis vanuit ‘dekoloniserend’ perspectief.

Rond de geradicaliseerde docenten in deze departementen, fladdert een zwerm van PhD-studenten, al dan niet met een beurs. Deze zwerm is permanent inzetbaar, hetzij voor het vlug neerpennen van een column in woke-kranten zoals De Morgen en De Standaard, of voor al dan niet gewelddadige acties. De aanwezigheid van dit academisch proletariaat verklaart ook waarom de anti-Israëlische acties kunnen plaatsvinden tijdens de examens. Reguliere studenten zie je weinig op het strijdterrein, in casu het UFO-gebouw van de universiteit.

Met Hamas is niets mis

In de anti-Israëlische agitatie speelt vooral het Department of Conflict and Development een voorhoederol, met daarbij docent Koen Bogaert in pole-position. Deze docent slaagde erin op 11 oktober 2023, dus nog voor Netanyahu zijn duivels in Gaza ontbond, een artikel in het radicaallinkse SAMPOL te publiceren, waarbij hij zonder omwegen de Hamas-slachtpartij goedpraat. Zijn stelling daarbij is dat wanneer de Palestijnen geen uitzonderlijk geweld gebruiken, hun ‘koloniale’ situatie zal worden genegeerd. Hij sluit zich daarbij aan bij Jean-Paul Sartre, die in 1972, toen Palestijnse terroristen Joodse atleten op de Olympische Spelen in München afslachtten, deze terreurdaden goedkeurde.

De acties aan de Gentse universiteit worden dus niet gedragen door engelachtige ‘we shall overcome’- teddy-bears, maar door harde en fanatieke anti-Israëlische militanten die niet zullen aarzelen om tot het einde door te gaan.

‘Sapere Aude’ niet bij woke

Het universiteitsbestuur kan zich verdere vernederingen besparen door kordaat een einde te maken aan de bezetting via een politionele actie. De te verwachten tranerige berichten in De Standaard en De Morgen over ‘de harde repressie tegenover deze vreedzame studenten’ moet men er maar bijnemen. In Vlaanderen nemen almaar minder mensen deze woke-media au sérieux. Op lange termijn moet eens bekeken worden of mono-ideologische studierichtingen en departementen zoals het Department of Conflict and Development wel verenigbaar zijn met de leuze van de Gentse universiteit ‘Sapere Aude’. Want waag het niet op deze departementen ‘verkeerd’ te denken.