Diner met Wouter Duyck

Op woensdagavond 17 april mocht denktank Libera! in haar midden de gekende cognitieve psycholoog Wouter Duyck ontvangen voor een lezing over de staat van ons onderwijs. 

Duyck, verbonden als professor aan de UGent, is momenteel werkzaam in Den Haag als vice-voorzitter van de NVAO: de Vlaams-Nederlandse commissie die de accreditatie en kwaliteitscontrole van ons hoger onderwijs verzorgt. 

Prof. Duyck publiceerde enkele maanden geleden het boek "Mijn kind, slim kind" en is een veelgevraagd expert en commentator over (de kwaliteit van) het publiek onderwijs in Vlaanderen. In zijn interventies, net zoals in zijn uiteenzetting bij Libera!, geeft hij steevast blijk van gezond verstand en van feitenkennis, en laat hij zich niet makkelijk de mond snoeren door de meerderheid van veelal links-progressieve stemmen in dit debat.

Duyck gebruikt graag en veelvuldig academische studies, cijfers, grafieken, rankings en vergelijkingen om zijn kijk op het onderwijs, en de achteruitgang daarvan, te staven.

In zijn gekende bevlogen stijl sprak de professor over de ontwikkeling van onze hersenen, over de link tussen onderwijs en IQ, en tussen IQ en welvaart, en over hoe ons onderwijs mismeesterd werd, en wat we nu zouden moeten doen om dat alsnog te remediëren. 

Zo maakte hij het onderscheid tussen factoren die wel een noemenswaardige impact hebben op het leerniveau (taalkennis, smartphones uit de klas, standaardtests), en factoren die er in feite niet heel veel om doen, maar die politiek maar al te graag gerecupereerd worden, zoals armoede en afkomst.

Onderwijs moet opnieuw gaan over "leren leren", waarbij sterke leerlingen tot super-toppers moeten kunnen uitgroeien, ipv de focus te blijven leggen op welbevinden en gelijkheid van uitkomsten (ipv van kansen).

Om de hele lezing - opgehangen aan een duizelingwekkende plethora van cijfers en grafieken - te proberen samenvatten, zou de lezing en de spreker oneer aandoen, als zo'n samenvatting überhaupt al mogelijk zou zijn. De aanwezigen hadden een bijzonder boeiende avond, de afwezigen hadden andermaal ongelijk. 

Misschien dit nog als take-home: Vlaanderen is de grootste daler in onderwijskwaliteit van heel de OESO, maar... we zijn nog steeds de middenmoot nu (omdat we in 2003 nog absolute wereldtop waren) en de situatie kan, mits ander en beter beleid, zeker nog rechtgetrokken worden.