Diner met Nicole De Moor

Op 4 september mocht Nicole De Moor de nieuwe reeks sprekersdiners van denktank Libera! op gang trekken in het RAS/Zuiderterras in Antwerpen.

Met zicht op de Schelde en de voorbereidingen van de Bevrijdingsdagen vergastte de CD&V-staatssecretaris voor asiel en migratie ons op een interessante uiteenzetting over haar beleid, en stond zij open voor een onderbouwde discussie en een - zoals te verwachten - in tijd uitlopende vraag- en antwoordsessie.

Dat mevrouw De Moor haar vakdomein beheerst, is wel het minste wat je van haar kan zeggen. Zij studeerde rechten aan de UGent en Europese en internationale politiek aan de UAmsterdam, doctoreerde op milieumigratie, werkte voor het Minderhedencentrum, de vakgroep publiek recht en het Hoog Commissariaat voor de Vluchtelingen, alvorens ze via de kabinetten van Kris Peeters, Nathalie Muylle en Koen Geens kabinetschef kon worden van haar voorganger en partijvoorzitter Sammy Mahdi. In juni jongstleden werd ze ook in het Vlaams Parlement verkozen.

Nicole De Moor legde het onderscheid uit tussen "asiel" (tijdelijke opvang van voor vervolging gevluchte vreemdelingen) en "migratie" (vreemdelingen die vrijwillig naar België komen om zich hier tijdelijk of definitief te vestigen), en overliep de aantallen mensen die elk jaar in elk van de verschillende statuten binnen komen (en al dan niet weer vertrekken).

De staatssecretaris stond stil bij het internationaal recht en de Conventie van Genève, gaf haar mening over het al dan niet afschrikkend effect van het Britse Rwandaplan, over de voor- en nadelen van het Australische model, en over de noodzaak voor een pan-Europese aanpak, die ongetwijfeld ons land als nettobetaler in de EU extra geld zal kosten.

Mevrouw De Moor maakte onderscheid tussen binnenlands beleid (waar België vandaag al één van de strengste EU-lidstaten zou zijn) en buitenlands beleid (waar we als klein land veel minder invloed op hebben). De staatssecretaris gaf een overzicht van alle vereisten waaraan migranten in België vandaag moeten voldoen, ook inzake gezinshereniging.

Nicole De Moor brak een lans voor een ééngemaakte FOD Migratie in plaats van de vier diensten die nu vaak overlappend werk verrichten. Ook zou het staatssecretariaat beter omgevormd worden tot een ministerie. De bevolking ligt immers - terecht - heel hard wakker van de asiel- en migratieproblematiek.

Ook schuwde zij de meer heikele thema's niet zoals het voortrekken van vrouwen en kinderen boven alleenstaande mannen, het inkorten van de proceduremogelijkheden, het Europese Migratiepact, het nieuwe wetboek migratie dat klaar ligt om gestemd te worden, de migratiedeals met Turkije en Tunesië, en de bijwijlen perfide rol van advocaten, activisten, NGO's en experten van linkse of extreemlinkse slag. 

Mevrouw De Moor presenteerde zich als een standvastige persoon, met gedegen dossierkennis, begaan met onze normen en waarden, en onze leidcultuur, wakend over het (internationale) recht en de bescherming van zij die het nodig hebben, zonder te vervallen in een naïviteit alsof we iedereen maar moeten binnen laten en het OCMW van de wereld moeten worden. Kortom, een knappe politica die deze gespreksavond helemaal deed slagen.