Diner met Fa Quix
Op woensdagavond 19 maart was Fa Quix te gast bij Libera! in het Restaurant aan de Stroom (RAS) in Antwerpen. Tot enkele maanden geleden was Quix de topman van Fedustria, de sectorfederatie van de maakindustrie, en ook na zijn pensionering is hij actief gebleven in het publieke debat.
Bij Libera! kwam hij de staat van de industrie in Vlaanderen opmaken. Zijn boodschap was zeker niet rooskleurig - hoe kan het ook anders, de dreigende desindustrialisering is nu éénmaal een feit - maar Quix bracht alles met verve, en schuwde de sterke uitspraken niet. Het was een bijzonder geslaagde avond.
Fa Quix startte zijn betoog met een portie geschiedenis. Hij was niet voor niets zijn volledige carrière betrokken geweest bij het industrieel beleid in België. Hij zag Reaganomics - meer dan de plannen van onze eigen overheid - de textielcrisis in de jaren 1970-1980 oplossen. Quix is sindsdien altijd in de vrijemarkteconomie blijven geloven, en schuift marktoplossingen ook vandaag nog altijd naar voren om de uitdagingen het hoofd te bieden.
Vervolgens besprak Quix de impact van de industrie op de welvaart van een land. Hij stelde dat dienstensectoren niet kunnen bestaan zonder industrieel weefsel. Elke job in de industrie leidt immers tot 1 à 2 jobs in de dienstensector. Ook omwille van strategische (veiligheids)redenen is het hebben van een eigen maakindustrie een must.
Fa Quix staafde zijn lezing met tal van voorbeelden van 'creative destruction' (ook een reden waarom overheden de markt moeten laten kiezen wie wint en verliest, en geen beleid pro-'losers' moeten voeren) waaruit blijkt dat niets in de economie statisch is, en dat kleine niches van weleer - zoals bvb. technisch textiel - kunnen uitgroeien tot de belangrijkste sectoren van vandaag, terwijl ooit heel dominante activiteiten - zoals bvb. confectie - wegdeemsteren en uiteindelijk zelfs helemaal uit Vlaanderen verdwenen zijn.
Quix legde uit welke hoofdbekommernissen ondernemers in Vlaanderen hebben, aldus de vele rondvragen, en vergeleek die met de politieke programma's, inclusief de beleidsnota van de nieuwe Arizona-regering. De verzuchtingen (minder rompslomp, goedkopere energie, lagere loonkosten) lijken in dovemansoren te vallen. Ook over de 'Green Deal' van de Europese Unie had Quix weinig goeds te zeggen. Niet enkel is de uitstoot van Europa (6% van wereldtotaal) verwaarloosbaar, de impact op onze industrie, onze jobs en onze welvaart is ronduit desastreus.